وقتی از زبان چینی صحبت می‌کنیم، منظورمان چیست؟ آیا زبانی واحد به نام چینی داریم؟ یا اینکه منظورمان دسته‌‌ای از زبان‌ها است که در چین صحبت می‌شود؟ گزاره دوم درست‌تر است. چین با داشتن بیش از ۱.۵ میلیارد جمعیت، دارای صدها زبان است. تمامی این زبان‌ها از چینی باستان آمده‌اند ولی امروزه به قدری تغییر کرده‌اند که حتی بین بعضی از آنها هیچ‌گونه قابلیت درک متقابل وجود ندارد.
با این حال هنگامی که به ترجمه چینی به فارسی اشاره می‌شود، در اخبار از زبان چینی نام برده می‌شود و …، بیشتر منظور ماندارین است. نسخه‌ای از زبان چینی که زبان رسمی چین است و کلیه امور با این زبان انجام می‌شود. پس اگر به فکر یادگیری زبان چینی برای ترجمه کتاب و ترجمه همزمان هستید، احتمالا ماندارین برای شما بسیار کاربردی‌تر است.
با این حال، شاید شما هم کنجکاو شده باشید که به غیر از چین، کدام کشورها به چینی صحبت می‌کنند؟ اگر این سوال برای شما هم پیش آمده است، پس این مقاله برای شماست. برای آشنایی با کشورهایی که به زبان چینی در آنجا صحبت می‌شود، در ادامه این مقاله وبلاگ ترجمیک همراه ما باشید!
مطالب مرتبط:
آیا زبان همه چینی‌ها، ماندارین است؟
در این مطلب خواهید خواند:
معرفی کشورهای چینی‌زبان
کدام کشورها بیشترین تعداد گویشوران چینی را دارند؟ هنگامی که از چینی نام می‌بریم، منظورمان کدام زبان است؟ در ادامه به این سوالات پاسخ می‌دهیم.
ماندارین، زبان اصلی سرزمین چین
هنگام فهرست کردن کشورهای چینی زبان، باید از سرزمین اصلی چین شروع کنیم، جایی که این زبان در آن متولد شده است. اما «چینی» می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. معمولا، چینی به معنای فرم استاندارد شده زبان چین بر اساس گویش پکن استفاده می‌شود. ما آن را معمولا به نام ماندارین می‌شناسیم ولی خود چینی ها آن را 普通话یا pŭtōnghuà، به معنای «زبان مشترک» می‌نامند.
در داخل چین، دولت استفاده از اشکال محلی زبان چینی را به نفع ماندارین منع می‌کند. گاهی اوقات تابلوهایی را در اتوبوس‌ها می‌بینید که به مسافران می‌گویند «لطفاً از ماندارین استفاده کنید» تا در جمع با یکدیگر با این زبان صحبت کنند.
با وجود تنوع بالای گویش‌ها و لهجه‌های چینی، چینی ماندارین پکن به عنوان زبان اصلی چین شناخته می‌شود. چندین گویش کاملاً متفاوت چینی دیگر، که در مجموع به عنوان 官话یا guānhuà (زبان مقامات رسمی) شناخته می‌شوند، در بخش وسیعی از کشور چین صحبت می‌شوند.
ماندارین در اصل در شمال چین ظاهر شد. اما توزیع گویش‌های مختلف آن اکنون کمانی را در بر می‌گیرد که از استان هیلونگ‌جیانگ در شمال تا استان سیچوان در غرب و تا استان یوننان در جنوب کشیده شده است.
برخی از لهجه‌های ماندارین، قابلیت درک متقابل را با هم ندارند. برای مثال فردی که به گویش ماندارین یانگ تسه صحبت می‌کند، احتمالا متوجه حرف‌های فردی که به ماندارین سیچوانی صحبت می‌کند، نمی‌شود. البته هنگامی که تمامی لهجه‌های ماندارین را با هم در نظر بگیریم، با بیش از ۹۰۰ میلیون گویشور بومی، ماندارین رایج‌ترین زبان اول جهان در نظر گرفته می‌شود.
البته همانطور که گفتیم، ماندارین با وجود اینکه رایج‌ترین زبان چینی در سراسر جهان است، تنها زبان چینی نیست. حدود ۹ خانواده زبانی چینی دیگر (که هر کدام گویش‌ها و لهجه‌های متفاوتی را شامل می‌شوند) وجود دارد که تفاوت‌های بسیاری با هم دارند.
سایر زبان‌های چینی در چین
پس از ماندارین، زبان چینی رایج بعدی در چین، وو است که بیش از ۸۱ میلیون گویشور دارد. سپس، نوبت زبان چینی یوئه (همانند کانتونی) می‌شود که حدود ۷۳ میلیون گویشور دارد. پس از آن نیز نوبت به گروه زبانی Southern Min می‌رسد که یک گروه زبانی با مرکزیت استان فوجیان که شامل هوکین و تئوچو است، می‌شود. این خانواده زبانی نیز حدود ۵۰ میلیون زبان مادری دارد.
همچنین ده‌ها زبان دیگر نیز در چین وجود دارد که هر کدام، ویژگی‌های خاص خود را دارند. اگر خواستید که به ترجمه همزمان برای امور تجاری در چین بپردازید، احتمالا تسلط به ماندارین و انگلیسی برای شما کافی است. اما اگر مقاصد دیگری دارید، بهتر است که درباره زبان چینی ناحیه مورد نظرتان حتما تحقیق کنید.
همه این زبان‌ها از زبان چینی باستان سرچشمه گرفته‌اند. برای مردم چین، این گونه‌ها صرفاً نسخه‌های متفاوتی از یک زبان چینی به نام زبان هان هستند. با این حال، پژوهشگران معمولاً آنها را به عنوان زبان‌های جداگانه در نظر می‌گیرند زیرا آنها قابلیت درک متقابل کمی دارند یا اینکه اصلا بین آنها قابلیت درک متقابل وجود ندارد. همانطور که فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی با وجود اینکه همه از لاتین توسعه یافته‌اند، زبان‌های متفاوتی در نظر گرفته می‌شوند.
وقتی در مورد کشورهای چینی‌زبان صحبت می‌کنید، باید بدانید که چینی فقط به یک زبان اشاره نمی‌کند، بلکه به مجموعه‌ای از زبان‌ها و گویش های مرتبط اما متفاوت اشاره دارد.
اکنون بیایید به بررسی این موضوع بپردازیم که کدام کشورها و مناطق دیگر در سراسر جهان به زبان چینی صحبت می‌کنند.
هنگ کنگ و ماکائو
هنگ کنگ و ماکائو برای چندین قرن به ترتیب تحت استعمار بریتانیا و پرتغال بودند و از نظر زبانی، توسعه آنها تقریباً مشابه بوده است. از آنجایی که هر دو در سواحل استان گوانگژو قرار دارند، جایی که زبان کانتونی زبان غالب است، جمعیت هنگ کنگ و ماکائو عمدتاً کانتونی زبان بودند. پس به طور سنتی، افراد زیادی ماندارین صحبت نمی‌کردند.
هنگامی که ساده‌سازی سیستم نوشتاری چینی در دهه ۱۹۵۰ اتفاق افتاد، هر دو قلمرو هنوز تحت حاکمیت استعماری بودند. به همین دلیل، زمانی که سرزمین اصلی چین به ساده‌سازی حروف چینی پرداخت، هر دو این کشورها به استفاده از حروف چینی سنتی ادامه دادند و هنوز هم همینطور هستند.
جمعیت هنگ کنگ و ماکائو هنوز هم به زبان کانتونی صحبت می‌کنند. البته زبان‌های این دو کشور به دلیل تاثیرات حکومت‌های استعماری سابق، تفاوت‌هایی نیز با هم دارند.
در سال‌های اخیر، با هجوم مهاجران از سرزمین چین به این کشورها، نسبت گویشوران ماندارین در هنگ کنگ و ماکائو در حال افزایش است. با این حال، حداقل در هنگ کنگ، ماندارین هم به اندازه انگلیسی کاربرد دارد. بنابراین اگر به انگلیسی مسلط باشید، حداقل در هنگ کنگ، نیازی به یادگیری ماندارین ندارید.
مطالب مرتبط:
چینی، ژاپنی و کره‌ای؛ یادگیری کدام زبان آسان‌تر است؟
کشور تایوان
تایوان جزیره‌ای است که در سواحل استان فوجیان چین واقع شده و دریاهای چین شرقی و جنوبی در آن به هم می‌رسند. چین آن را یک استان جدا شده از سرزمین اصلی می‌داند و معتقد است که در نهایت باید با سرزمین اصلی متحد شود. اما اکثر تایوانی‌ها آن را کشوری مستقل و دموکراتیک می‌دانند.
در طول جنگ داخلی چین، جمهوری چین تحت فرمان کومینتانگ، توسط حزب کمونیست چین شکست خورد. در نتیجه، افراد این حزب، از سرزمین اصلی به تایوان گریختند و از آن زمان این جزیره خود را جمهوری چین نامیده است.
وضعیت زبانی در تایوان پیچیده است. اما ماندارین تایوانی برای تجارت و آموزش استفاده می‌شود و همچنین به عنوان زبان رسمی عمل می‌کند.
از نظر تلفظ و واژگان ماندارین تایوانی با ماندارین چین، کمی متفاوت است اما این دو عملاً ۱۰۰٪ قابلیت درک متقابل دارند. اگر به تایوان سفر کنید و به زبان ماندارین صحبت‌کنید، مردم حرف‌های شما را درک می‌کنند. اگرچه بسیاری از مردم در آنجا به انگلیسی نیز صحبت می‌کنند.
به دلیل نزدیکی تایوان به استان فوجیان چین، بخش زیادی از جمعیت به قومیت چینی هوکلو، گویشوران هوکین، تعلق دارند. در نتیجه، هوکین نیز به طور گسترده در این جزیره صحبت می‌شود. هاکا، یکی دیگر از زبان‌های اصلی چینی از فوجیان و استان‌های اطراف نیز معمولا در تایوان استفاده می‌شود.
مانند هنگ کنگ و ماکائو، تایوان هنوز از کاراکترهای سنتی چینی برای نگارش استفاده می‌کند. در تایوان، چینی کلاسیک که برای عموم مردم به راحتی قابل درک نیست، هنوز هم گاهی برای مناسبت‌های تشریفاتی، مراسم مذهبی و همچنین برای سرود ملی تایوان به کار می‌رود.
کشورهای چینی‌زبان در آسیای جنوب شرقی
با توجه به اینکه چین کشوری بزرگ و پرجمعیت است، جای تعجب نیست که نفوذ آن به شدت در منطقه اطراف احساس شود. به خصوص که چینی‌ها به طور سنتی و از دیرباز به شدت درگیر دریانوردی و تجارت بوده‌اند.
در طول قرن‌ها، بسیاری از چینی‌ها به اکثر مناطق جنوب شرقی آسیا مهاجرت کرده‌اند و مناطق بسیاری وجود دارد که امروزه نسخه‌های چینی در آنها معمولاً شنیده می‌شود. در اینجا به برخی از مهم‌ترین کشورهای چینی زبان در آسیای جنوب شرقی اشاره می‌کنیم.
کشور تایلند
به غیر از چین و کشورهای علاوه هنگ کنگ، ماکائو و تایوان، تایلند کشوری با بیشترین جمعیت چینی‌زبان در جهان است.
با این حال، اگرچه بیش از ۱۰ میلیون تایلندی، تبار چینی دارند که احتمالاً ۱۰ تا ۱۵ درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند اما اکنون آنقدر به خوبی ادغام شده‌اند که بیشتر آنها فقط تایلندی صحبت می‌کنند. حدود نیمی از جامعه چینی تایلند در اصل از بخشی از استان گوانگدونگ بودند که در آن به گویش مین جنوبی تئوچو صحبت می‌شود.
گویش‌های چینی دیگری که در تایلند استفاده می‌شود، عبارتند از هاکا، هوکین، هاینانی و کانتونی. اما امروزه جوانان تایلندی به احتمال زیاد بر یادگیری ماندارین تمرکز می‌کنند. البته به صورت کلی حتی در محلاتی که چینی‌ها حضور بیشتری دارند، مردم بیشتر از هر گویش چینی، به تایلندی صحبت می‌کنند.
مطالب مرتبط:
زبان چینی چند حرف و کاراکتر دارد؟
کشور مالزی
تجار و بازرگانان چینی از زمان قوبلای خان در قرن سیزدهم به جایی که مالزی کنونی نامیده می‌شود، سفر می‌کردند و بسیاری از آنها اقامت را انتخاب کردند. اما مهاجرت اصلی چینی‌ها به این منطقه در دوره کنترل استعمار بریتانیا بود.
در این زمان، بسیاری از چینی‌ها، به‌ویژه از استان‌های فقیرتر جنوبی، در جست و جوی کار کشاورزی یا صنعتی به مالایا و بورنئو مهاجرت کردند. تصور می‌شود که تا قرن نوزدهم حدود پنج میلیون چینی به مالزی فعلی راه پیدا کردند. خاستگاه جنوبی آنها ترکیب زبان‌هایی را که اکنون در مالزی صحبت می‌شود، توضیح می‌دهد.
امروزه چینی‌ها تقریباً یک چهارم جمعیت مالزی را تشکیل می‌دهند که مالزی را پس از تایلند دومین جامعه چینی‌زبان خارج از چین تبدیل می‌کند. با این حال، مالزی با تایلند بسیار متفاوت است. این جمعیت شامل اکثریت مردم مالایی به همراه قومی چینی و هندی است که عمدتاً تامیل تبار هستند.
جوامع مختلف مالزی تمایل دارند که آداب و رسوم و زبان خود را حفظ کنند و هنگام صحبت با گویشوران دیگر زبان‌ها از زبان مالایی یا انگلیسی استفاده کنند. بسته به جایی که هستید، انواع مختلفی از زبان چینی در مالزی شنیده می‌شود. به عنوان مثال، هوکین در جورج تاون در جزیره پنانگ رایج است، در حالی که زبان کانتونی در پایتخت، کوالالامپور، رایج‌تر است.
مالزی یکی از معدود کشورهایی است که اجازه سیستم آموزشی چینی را می‌دهد. حتی اگر ماندارین، زبان اول رایج نباشد، با این حال در مدارس استفاده می‌شود. اگر به مالزی سفر می کنید، چینی‌های آنجا احتمالا می‌توانند با شما به زبان ماندارین ارتباط برقرار کنند. اما بعید است که لازم باشد زیرا تقریباً همه، انگلیسی را عالی صحبت می‌کنند!
حروف چینی ساده شده به طور رسمی در مالزی استفاده می‌شود اما بسیاری از مردم همچنان به استفاده از حروف سنتی ادامه می‌دهند.
کشور سنگاپور
در پایان حکومت استعماری بریتانیا، زمانی که مالزی برای اولین بار تشکیل شد، سنگاپور در اصل بخشی از اتحادیه بود. با این حال، به دلیل اختلاف نظرهایی که عمدتاً ناشی از تنش‌های نژادی و قومی بود، سنگاپور در سال ۱۹۶۵ از ملت جوان طرد شد و از آن زمان راه خود را طی کرده است.
این کشور جزیره‌ای دارای چهار زبان رسمی انگلیسی، چینی، مالایی و تامیلی است. اگر هم از سنگاپور بازدید کنید، متوجه می‌شوید که تقریباً همه دو زبانه هستند (معمولا انگلیسی به همراه یک زبان دیگر).
کمتر از ۷۵ درصد از سنگاپوری‌ها چینی تبار هستند و پس از انگلیسی، ماندارین رایج‌ترین زبان در این جزیره است که حدود ۳۰ درصد از جمعیت به آن صحبت می‌کنند. به غیر از چند تفاوت، چینی مورد استفاده در سنگاپور بسیار شبیه ماندارینی است که در چین صحبت می‌شود.
سایر انواع زبان چینی، عمدتاً از زبان‌های جنوب چین مانند هوکین، تئوچو، و کانتونی، توسط حدود نیم میلیون سنگاپوری صحبت می‌شود، اگرچه بیشتر این گویشوران می‌توانند به زبان ماندارین نیز ارتباط برقرار کنند.
گویشوران چینی در سنگاپور برای نوشتن، از کاراکترهای ساده‌شده استفاده می‌کنند که در سال ۱۹۷۶ در جزیره پذیرفته شد.
مطالب مرتبط:
بهترین اپلیکیشن‌ها برای یادگیری زبان چینی
کشور اندونزی
اندونزی جمعیت قابل توجهی با اصل و نسب چینی دارد. این افراد به طور کلی به زبان ماندارین، هوکین، هاکا، کانتونی یا تا حدودی تئوچو صحبت می‌کنند.
چینی‌های اندونزیایی در جزیره جاوه، از جمله در پایتخت جاکارتا، اغلب، دیگر به زبان‌های چینی صحبت نمی‌کنند زیرا چندین نسل است که در آنجا زندگی می‌کنند. اگرچه ممکن است که سنت‌های چینی خاصی را حفظ کنند.
با این حال، کسانی که در سایر بخش‌های مجمع‌الجزایر اندونزی در مکان‌هایی مانند سوماترا یا کالیمانتان یافت می‌شوند، به احتمال زیاد در میان خود، چینی صحبت می‌کنند.
سایر نقاط آسیای جنوب شرقی
قومیت چینی در سایر بخش‌های آسیای جنوب شرقی، به ویژه در فیلیپین و ویتنام و همچنین در میانمار، کامبوج و لائوس یافت می‌شود. معمولاً اکثر مردم فقط به زبان محلی کشورشان صحبت می‌کنند و فقط تعداد کمی هنوز به لهجه اجدادی خود صحبت می‌کنند.
با این حال، خانواده‌های ثروتمند چینی‌تبار اغلب از فرزندانشان می‌خواهند که ماندارین را برای مزایای درک‌شده آن و به عنوان راهی برای حفظ نوعی ارتباط با سرزمین اجدادی خود مطالعه کنند.
کشورهای چینی‌زبان در سایر نقاط جهان
چندین کشور غربی، به ویژه ایالات متحده آمریکا، کانادا، بریتانیا، فرانسه و استرالیا دارای جمعیت کوچک اما قابل توجهی از چینی‌زبانان هستند.
موج اصلی مهاجرت مصادف با دوره استعمار در قرن نوزدهم بود، زمانی که تعداد زیادی از چینی‌ها، چین را برای یافتن شغل در خارج از کشور ترک کردند. بسیاری از این مهاجران از استان‌های گوانگدونگ و فوجیان آمده بودند که در آن زمان با دوره‌ای از آشفتگی و سختی شدید روبرو بودند.
بخش بزرگی از کسانی که به ایالات متحده، به ویژه در سانفرانسیسکو وارد شدند، از استان گوانگدونگ بودند. به همین دلیل است که کانتونی به نسخه غالب چینی رایج در آنجا تبدیل شد.پس از جنگ جهانی دوم، بسیاری از هنگ‌کنگی‌ها نیز به بریتانیا نقل مکان کردند و نتیجه مشابهی داشتند.
از سوی دیگر، کسانی که اهل فوجیان هستند، مقاصد جنوب شرقی آسیا را ترجیح می‌دهند، به همین دلیل زبان‌ها و گویش‌هایی مانند هوکین و هاکا در آنجا رایج‌تر هستند.
بعدها، بازگرداندن هنگ کنگ به چین و همچنین اعتراضات میدان تیان‌آن‌من و قتل عام متعاقب آن، بار دیگر باعث مهاجرت بیشتر به کشورهای غربی شد. این موضوع توضیح می‌دهد که چرا زبان کانتونی در جوامع چینی‌زبان در کشورهای غربی، بسیار رایج است.
با این حال، اخیرا به علت مهاجرت‌هایی از سرزمین اصلی چین به کشورهای غربی، تعداد گویشوران چینی ماندارین در حال افزایش است.
سخن پایانی
همانطور که دیدید، اکثر جوامع چینی خارج از کشور به طور سنتی به زبان ماندارین صحبت نمی‌کنند، زیرا اکثر مهاجران از مناطق جنوبی چین آمده‌اند، جایی که گویش‌های کانتونی یا مین جنوبی رایج‌تر است. با این حال، امروزه، افراد بیشتری می‌توانند به زبان ماندارین ارتباط برقرار کنند. زیرا ماندارین حلقه اتصال میان چینی‌ها است.
بنابراین اگر به ماندارین مسلط شوید، بازار کار بهتری برای شما فراهم می‌شود. تا به حال تلاشی برای یادگیری چینی کرده‌اید؟ به نظر شما یادگیری این زبان تا چه حد سخت است؟
از ترجمه کتاب و ترجمه مقاله تا ترجمه فیلم و ترجمه همزمان به چینی و ۳۰+ زبان دیگر را از سایت ترجمه ترجمیک بخواهید. بالاترین کیفیت خدمات را با مناسب‌‌ترین هزینه به شما ارائه می‌دهیم.
