تاریخچه کوتاهی از زبان انگلیسی

زبان انگلیسی که یکی از زبان‌های اصلی دنیا به شمار می‌رود، به روش‌های مختلفی طبقه‌بندی می‌شود. تقریباً در سراسر دنیا، مردم با این زبان به گفت‌وگو می‌پردازند و انگلیسی زبان مادری بسیاری از افراد دنیاست. اما زبانی که امروزه در پیرامون خود می‌شنویم، با عنوان «انگلیسی مدرن» شناخته می‌شود و زبانی نیست که در قدیم به کار گرفته می‌شد.

زبان انگلیسی در گذشته نسبت به آن چه که امروزه برای تکلم به کار گرفته می‌شود، کاملاً متفاوت بوده است. این زبان از تاریخچه فرهنگی غنی هزار و هفتصد ساله برخوردار است و به انگلیسی باستان، انگلیسی میانه و انگلیسی مدرن تقسیم‌بندی می‌شود. یک سفر طولانی و جذاب، سیر تغییر زبان انگلیسی طی قرن‌های اخیر را بازگو می‌کند.

انگلیسی باستان در برابر انگلیسی میانه

تفاوت اصلی انگلیسی باستان و انگلیسی میانه به دوره زمانی آن‌ها باز می‌گردد. خاستگاه انگلیسی باستان به قرن پنجم باز می‌گردد اما انگلیسی میانه در اواخر قرن یازدهم ظهور کرده است.

عناصر مورد مقایسه	انگلیسی باستان	انگلیسی میانه
طبقه‌بندی	انگلیسی باستان را می‌توان به سه زیرگروه «ما قبل تاریخ»، «دوران ابتدایی انگلیسی باستان» و «انگلیسی باستان عصر جدید» تقسیم کرد.	انگلیسی میانه که از «انگلیسی باستان عصر جدید» به وجود آمده است، در میان مردم محبوبیت یافت و اشعار زیادی در آن سروده شد. بعدها، انگلیسی میانه عصر جدید، به انگلیسی مدرن اولیه تبدیل شد.
دوره زمانی	با توجه به موارد ثبت شده در تاریخ، انگلیسی باستان از قرن پنجم تا حدود قرن دوازدهم رواج داشته است.	انگلیسی میانه از نیمه دوم قرن یازدهم به وجود آمد و در یک دوره، هم‌زمان با انگلیسی باستان مورد استفاده بوده است و عصر آن در اواخر قرن پانزدهم به پایان می‌رسد.
خاستگاه	انگلیسی باستان، قدیمی‌ترین زبانیست که در کتب تاریخی به ثبت رسیده است. از نحوه ایجاد این زبان اطلاعات چندانی در دسترس نیست.	انگلیسی میانه پس از فتوحات قوم نورمن‌ها، از انگلیسی باستان عصر جدید به وجود آمده است.
ترتیب واژگان	ترتیب واژه‌ها در انگلیسی باستان، ثابت نبوده است.	ترتیب واژه‌ها در انگلیسی میانه به یک ثبات نسبی رسیده بود و واژه‌ها تقریباً در جایگاه ثابتی به کار گرفته می‌شدند.
تبدیل به معیار	انگلیسی باستان هیچ‌گاه به زبان معیار تبدیل نشد.	انگلیسی میانه سال‌ها پس از به وجود آمدنش به زبان معیار تبدیل شد.

انگلیسی باستان چیست؟

از منظر فنی، انگلیسی باستان قدیمی‌ترین شکل زبان انگلیسی در طول تاریخ است. انگلیسی باستان در این دوره زمانی، در سراسر انگلستان زبان اصلی به شمار می‌رفته است. هم‌چنین، این زبان در دوره بزرگی از تاریخ در اسکاتلند هم مورد استفاده بوده است. منشاء این زبان به اقوام آنگلوساکسون باز می‌گردد. در واقع این زبان، ترکیبی از گویش‌های مختلف چندین قوم در آن دوره زمانی است.

این زبان که خود دارای سه زیرگروه است، بدواً از زبان لاتین تأثیر گرفته است. البته واژه‌های آلمانی بسیار زیادی هم وارد این زبان شده‌ و به شکل روزمره مورد استفاده قرار می‌گرفتند. سه زیرگروه این زبان شامل «ما قبل تاریخ»، «انگلیسی باستان میانه» و «انگلیسی باستان عصر جدید» است. انگلیسی میانه از انگلیسی باستان عصر جدید ریشه گرفته است.

زمانی که وایکینگ‌ها حملات خود به انگلستان را آغاز کردند، زبان‌های «نورس» و «سلتیک» این اقوام به مرور به بخشی از زبان انگلیسی باستان تبدیل شد.

فهم نوشته‌ها به زبان انگلیسی باستان برای افرادی که به انگلیسی مدرن آشنایی دارند، بسیار سخت است. ضمایر، اسامی و افعال کاملاً متفاوت بوده و جملات پیچیدگی زیادی دارند. برای هر ضمیر چندین شکل متفاوت وجود داشته است.

انگلیسی باستان هیچ‌گاه به زبان معیار تبدیل نشد. هرچند، نوشته‌هایی وجود دارد که با حروف رون نوشته شده‌اند.

انگلیسی میانه چیست؟

انگلیسی میانه از انگلیسی باستان عصر جدید ایجاد شده و از واژه‌های زبان فرانسه تأثیر گرفته است. انگلیسی میانه در ابتدا زبان معیار نبوده است اما رفته‌رفته به زبانی تبدیل شد که شاعران در آن به سرودن اشعار پرداختند.

این زبان از انگلیسی باستان ساده‌تر بود و نسبتاً به انگلیسی مدرن شبیه است. ساختار حروف اضافه، شکل افعال و ضمایر نسبتاً ساده هستند و با انگلیسی مدرن مشابهت دارند.

نمونه‌هایی از انواع نوشتار زبان انگلیسی میانه را می‌توان در اشعار چاوسر یافت.

تفاوت‌های اصلی انگلیسی باستان و انگلیسی میانه

1. تفاوت اصلی میان این دو زبان، به زبان‌هایی باز می‌گردد که از آن تأثیر پذیرفته‌اند. انگلیسی باستان عمدتاً از سه زبان لاتین، سلتیک و نورس تأثیر پذیرفته است اما انگلیسی میانه، بیشترین تأثیر را از زبان فرانسوی دریافت کرده است.
2. زبان انگلیسی باستان را به هیچ وجه نمی‌توان به عنوان یک «زبان یکپارچه» قلمداد کرد. چهار نوع اصلی انگلیسی باستان شامل «ساکسون غربی»، «کنتیایی»، «آمبرین شمالی» و «مرکیان» بوده است. از سوی دیگر، انگلیسی میانه هم در ابتدا از انواع مختلفی تشکیل شده بود. اما با گذشت مدتی، به زبانی تبدیل شد که هنرمندان آثار خود را به آن زبان خلق و ثبت نمودند و بدین‌ ترتیب به زبان معیار تبدیل شد.
3. انگلیسی باستان در مقایسه با انگلیسی میانه از پیچیدگی بسیار بالاتری برخوردار بوده است. افعال و اسامی در انگلیسی باستان دارای چندین شکل بوده‌اند و از نظر اشخاص، این پیچیدگی بی‌مورد بوده است. در سوی دیگر، انگلیسی میانه نسبت به انگلیسی باستان بسیار ساده است.
4. انگلیسی باستان تقریباً هیچ شباهتی به انگلیسی مدرن ندارد اما انگلیسی میانه تا حد زیادی شبیه به انگلیسی مدرن است.
5. در دایره لغات انگلیسی باستان، واژه‌های آلمانی و لاتین زیادی یافت می‌شوند اما دایره لغات انگلیسی میانه دارای واژه‌های فرانسوی بوده است و اصطلاحاتی هم‌چون «قانون» و «دین» هم در انگلیسی میانه به وجود آمده‌اند.
6. در الفبای انگلیسی باستانی حروف بی‌صدای زیادی وجود داشته است. اما انگلیسی میانه در ابتدا فاقد حروف بی‌صدا بوده است تا این که بعدها، حرف «e» در برخی از موقعیت‌ها به یک حرف بی‌صدا تبدیل می‌شد.
7. جملات در زبان انگلیسی باستان، بیشتر حالت بایی/ابزاری داشتند، اما در انگلیس میانه، شاهد گرایش به ساختارهای متفاوتی برای حروف اضافه هستیم.

کلام آخر

انگلیسی باستان و انگلیسی میانه، از دسته‌های مختلف زبان انگلیسی به شمار می‌رود که در دوران‌های متفاوتی به کار گرفته می‌شدند. ساختار جملات و ترتیب واژه‌ها در این دو زبان متفاوت است. از آن‌جایی که انگلیسی باستان نسبت به انگلیسی مدرن بسیار متفاوت است، خواندن و درک مفهوم نوشته‌های انگلیسی باستان برای ما دشوار است. افعال و ضمایر شکل‌های متفاوت و پیچیده‌ای دارند.

انگلیسی میانه با انگلیسی مدرن شباهت بیشتری دارد و ساختار آن نسبت به انگلیسی باستانی، ساده‌تر است. هم‌چنین انگلیسی میانه در مقایسه با انگلیسی باستان، تا سطح بالاتری به زبان معیار تبدیل شد و بیشترین تأثیر را از واژه‌های مختلف زبان فرانسه پذیرفته است.

ترجمیک موسسه خدمات زبانی فعال در مرکز رشد دانشگاه شریف است که خدمات ترجمه تخصصی، ویرایش و تولید محتوا را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد. برای اطلاعات بیشتر، به صفحه ثبت سفارش ترجمه مراجعه کنید.