هر نوشتار، فارغ از اندازه، موضوع و نوع آن می تواند ناشی از نظرات شخصی فرد نویسنده و یا استفاده از منابع و ماخذ دیگر باشد. در نوشتن مطالب علمی، مقالات و متون سنگین پژوهشی، کمک گرفتن از سایر منابع برای بالابردن صحت و سقم مطلب، امری بدیهی است.
اما آنچه مهم است، رعایت اخلاق حرفه ای برای بیان نام منابعی است که از آنها در نوشتن متن خود استفاده کرده ایم. روش‌های ارجاع‌دهی یا رفرنس‌دهی متنوعی در دنیا وجود دارد که برخی از آنها در بین محققین حوزه های مختلف علمی بصوت استاندارد پذیرفته شده که ما برخی از آنها را به اختصار بیان می کنیم.
در این مطلب خواهید خواند:
روش شیکاگو
این روش رفرنس دهی که در دانشگاه شیکاگو آمریکا تدوین شده است، عمدتا در پایان‌نامه‌های مربوط به شاخه علوم انسانی استفاده می شود. این روش، از ارجاع درون متنی و برون متنی بهره می برد. روش درون متنی به معنای استفاده از جملات و عبارات منابع مورد نظر در متن مقاله یا متن نوشته شده بوده و روش برون متنی به این صورت است که یادداشت هایی بصورت پاورقی یا پی نوشت از منبع مورد نظر استخراج و استفاده می شود.
همچنین در این لینک بخوانید: شیوه نقل قول از نویسندگان در مقاله یا پایان‌نامه
روش رفرنس دهی IEEE
در این روش برای ذکر منابع از شماره استفاده می شود به این صورت که در محل مورد نیاز از جمله، شماره منبع بعد از یک فاصله داخل کروشه قرار می گیرد. این روش، استانداردی برای کلیه مجلات انجمن IEEE می باشد. در انتهای این روش از فهرست منابعی که شماره آنها در متن داده شده است استفاده میکنیم.
روش رفرنس‌نویسی هاروارد
این روش بیشتر توسط دانشجویان انجام می‌شود و بر دو نوع است:
ارجاع‌دهی در متن: بلافاصله پس از استفاده از یک نقل قول داخل پرانتز نام نویسنده و سال ارائه مقاله را ذکر میکنیم.
ارجاع‌دهی خارج از متن: استفاده از فهرست منابع در انتهای مطلب نوشته شده است.
روش رفرنس‌نویسی AMA
این روش برای نوشتن مقالات پژوهشی در زمینه پزشکی کاربرد دارد. این روش نیز در داخل متن استفاده شده به صورتی که به هر منبع یک شماره تعلق گرفته و این شماره را در متن استفاده میکنیم. در انتهای مقاله و در بخش منابع و ماخذ، لیستی شماره‌گذاری شده از منابع به همراه اطلاعات کلی در اختیار خواننده قرار می‌گیرد.
روش MLA
این روش عمدتا برای متون و مقالات شاخه علوم انسانی و هنگامی منابع ما کتاب ها هستند استفاده می‌شود. روش MLA از دو بخش تشکیل شده که درون متن و انتهای آن انجام می‌شود. به این صورت که درون متن بلافاصله پس از اتمام مطلبی که از یک کتاب استخراج شده باشد، پرانتزی حاوی نام خانوادگی نویسنده و شماره صفحه قید شده و باقی اطلاعات مربوط به کتاب در بخش منابع و ماخذ ذکر می‌شود.
روش رفرنس‌دهی APA
این روش توسط انجمن روانشناسی امریکا ابداع شده و بیشتر برای مقالات حوزه‌های اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش از هر طرف کاغذ ۵/۲ سانتی متر فاصله گذاشته و با فونت Times New Roman رفرنس‌نویسی میکنیم.
این روش رفرنس‌دهی هم به صورت داخل متنی استفاده می‌شود. به این صورت که بخشی از اطلاعات شامل نام خانوادگی نویسنده، نام کتاب و سال انتشار در جلو متن داخل پرانتز استفاده شده و باقی اطلاعات مربوط به آن به بخش منابع و ماخذ ارجاع داده می شود.
بسیار کامل و عالی