۲۶ ۹
[توسط مترجم]
[... عمومی ...]

decrepit

۴ ۲
[توسط مترجم]
[... عمومی ...]

worn-out

۱ ۰
[توسط مترجم]
[... عمومی ...]

fatigued

۳ ۲
[توسط مترجم]
[... عمومی ...]

rusty

۱ ۱
[توسط مترجم]
[مهندسی صنایع]

scrap

۰ ۰

[فَ دَ / دِ] (ن مف / نف) اسم مفعول از فرسودن. (از حاشيهء برهان چ معين). به غايت کهنه و ازهم ريخته و پايمال گرديده و افسرده شده. (برهان). پوسيده. کهنه : گفتند يا موسي ما را جامه بايد. خداي عزوجل بر تنهاي ايشان جامه نگاه داشت، فرسوده و دريده نشد. (ترجمهء تاريخ طبري).
روان راست نو حله اي از بهشت
که هرگز نه فرسوده گردد نه زشت.اسدي.
جز بيخردي کجا گزيند
فرسوده گليم بر ستبرق.ناصرخسرو.
نقش فرسودهء فلاطون را
بر طراز بهين حلل منهيد.خاقاني.
|| سوده. ساييده. در اثر سايش خسته شده :
سران را سر از ترک فرسوده بود
به خون دست با تيغ، آلوده بود.فردوسي.
|| سالخورده و پير. (يادداشت به خط مؤلف) :
ز بهر زن و زاده و دوده را
بپيچد روان مرد فرسوده را.فردوسي.
|| تباه. نابود. محوشده يا محوشونده :
فرسوده دان مزاج جهان را به ناخوشي
آلوده دان دهان مشعبد به گندنا.خاقاني.
اي به ازل بوده و نابوده ما
وي به ابد مانده و فرسوده ما.نظامي.
- فرسودهء رزم؛ آنکه در جنگ و کارزار پير شده باشد. جنگ ديده. کارديده. با فک اضافه نيز به کار رود :
يکي سرکشي بود نامش گرزم
گوي نامبردار و فرسوده رزم.فردوسي.
- فرسودهء روزگار؛ تجربه کار زمانه. (آنندراج از فرهنگ بوستان). روزگارديده :
ز من پرس فرسودهء روزگار.سعدي.
- فرسوده سوار؛ سوار سالخورده. مرد جنگ ديده. فرسوده رزم :
همه گردان و سالاران و شاهان
هنرمندان و فرسوده سواران.
فخرالدين اسعد.
- فرسوده شدن؛ از ميان رفتن. فرسودن :
تا کي کند او خوارم تا کي زند او شنگم
فرسوده شوم آخر گر آهن و گر سنگم.
بوشکور.
- فرسوده کردن؛ فرسودن و از ميان بردن :
تو شان زير زمين فرسوده کردي
زمين داده مر ايشان را زغارا.رودکي.
- فرسوده گشتن؛ کهنه شدن. پوسيده شدن :
تنت چو پيرهني بود جانت را و اکنون
همه گسسته و فرسوده گشت تارش و پود.
ناصرخسرو.
در مسکني که هيچ نفرسايد
فرسوده گشت هيکل مسکينم.ناصرخسرو.
بريخت چنگش و فرسوده گشت دندانش
چو تيز کرد بر او مرگ چنگ و دندان را.
ناصرخسرو.

۰ ۰

(فَ دِ) (ص مف .) 1 - ساییده . 2 - کهنه و پوسیده شده . 3 - آزرده شده .

۰ ۰