ویرایش فارسی | ویراستاری تخصصی مقالات فارسی

معمولا ویرایش متون توسط فردی به غیر از نویسنده و مترجم اثر انجام خواهد شد. چون‌که معمولا خود فرد به قدری با متنش درگیر بوده است که متوجه اشتباهات آن نخواهد شد.
اگر متن شما دارای اشتباهات نگارشی و ویرایشی باشد، هر چه‌قدر هم که محتوای بدیع و خوبی داشته باشد، به احتمال زیاد خواننده به آن اعتماد نخواهد کرد. هم‌چنین این دسته از اشتباهات باعث آسیب زدن به شهرت و اعتبار حرفه‌ای شما می‌شود.

در نهایت نیز معمولا مجلات، مقالاتی را که دارای اشتباهات نگارشی و ویرایشی باشند، در همان مرحله اول رد می‌کنند. با توجه به این موضوع، اهمیت ویراستاری و ویرایش بیش از پیش آشکار می‌شود.
ویرایش انواع مختلفی مانند ویرایش فنی/ساختاری-زبانی، ویرایش محتوایی و علمی و تنظیم فرمت یا قالب مقاله دارد که خدمات ویرایش فارسی ترجمیک بیشتر بر ویرایش فنی ، زبانی و تنظیم فرمت مقاله متمرکز است.

نیم‌فاصله از جمله مباحث مهم رسم‌الخط زبان فارسی است که حساسیت زیادی هم بر روی آن وجود دارد. در ماشین‌نویسی (تایپ) کلمات، عبارات و جملات فارسی، رعایت فاصله اهمیت بسیاری دارد. این رعایت فاصله را نیم‌فاصله می‌نامند.

در نیم‌فاصله بین یک حرف با حرف قبلش و یک کلمه با کلمه قبلش، فاصله‌ ایجاد می‌شود به گونه‌ای که از اتصال آن دو جلوگیری می‌شود. ولی این فاصله به اندازه یک فاصله کامل نیست و ارتباط و پیوستگی دو کلمه و حرف را با هم نشان می‌دهد.

به صورت قطعی نمی‌توان گفت که رسم‌الخط کدام ویراستار درست است و کدام نادرست. البته فرهنگستان زبان و ادب فارسی یک راهنما برای دستور خط فارسی و یک راهنما برای آشنایی با املای صحیح واژگان تهیه کرده است که استفاده از آن‌ها برای نگارش متونتان توصیه می‌شود.

به هر حال، نکته‌ مهم این است که رسم‌الخط شما در تمامی متن شما باید یک‌سان باشد. اگر در بخشی از متن، برای کلمات مشتق از نیم‌فاصله استفاده کرده‌اید، در سایر بخش‌های متن نیز باید برای یان کلمات از نیم‌فاصله استفاده کنید. یکی از وظایف مهم ویراستاران در ویراستاری فارسی متون تخصصی، یک‌سان‌سازی رسم‌الخط است.

گاهی نیز این اشتباهات املایی، به علت املای نادرستی است که در سایر متون و مخصوصا در متون انتشاریافته در شبکه‌های اجتماعی استفاده شده است. از جمله این موارد می‌توان به املاهای نادرستی مانند راجب (درست: راجع به)، توجیح (درست: توجیه)، ترجیه (درست: ترجیح)، لشگر (درست: لشکر) و ... اشاره کرد.

هم‌چنین گاهی این املای نادرست، به علت استفاده اشتباه از هکسره است. هکسره برای مواردی مانند مضاف و مضاف‌الیه و صفت و موصوف کاربرد ندارد. هکسره بیشتر برای مواردی مانند حذف فعل «است» استفاده می‌شود. اما گاهی افراد با استفاده نادرست از هکسره، باعث می‌شوند که متن نهایی دارای ایراد و اشتباه باشد.